O pasado día 29 de abril, en segunda votación, os países da Unión Europea, por unha maioría de 15 votos, aprobaron establecer unha prohibición dos pesticidas sistémicos neurotóxicos (neonicotinoides) durante dous anos e a partir do día 31 de decembro de 2013.
As moléculas imidaclropride, clotianidina e tiometoxam, fabricadas polas multinacionais Bayer (alemana) e Syngenta (suíza), causantes dunha grande desaparición de abellas en todo o mundo (entre un 30 e un 40% anual) estarán prohibidas en sementes e noutros cultivos. Ainda que a prohibición ten que ser total e para sempre, sen embargo, consideramos un paso adiante moi importante e sobre todo é o recoñecemento dos nosos gobernantes da catrástrofe causada e a punto de ser irreversible.
As abellas estiveron sufrindo este problema desde o ano 1994, pero o resto dos polinizadores tamén estiveron sendo aniquilados silenciosamente, os científicos foron testemuñas do alarmante declive da biodiversidade e a produción de alimentos púxose en grave risco. Só a concienciación social e a loita conxunta de organizacións de apicultores, grupos ecoloxistas, algúns sindicatos e organización varias foron capaces de facer reflexionar aos nosos representantes políticos. Máis de 50 organizacións sociais loitaron contra a utilización desde o ar de praguicidas contra o gonipterus dos eucaliptos na Galiza, durante o ano 2012. Máis dun cento de organizacións de todo o estado español conseguimos que España votara a favor desta moratoria e no futuro haberá que estar moi atentos xa que o inimigo é moi potente.
Según o Parlamento europeo, o 80% das plantas con flores son polinizadas polas abellas e polo tanto as únicas capaces de asegurar a súa supervivencia; tamén di este informe que o 84% das plantas cultivadas precisan das abellas para ser produtivas e finalmente que o 76% da nosa cesta de alimentos esixe abellas nos nosos campos. Podemos importar mel pero non a polinización.
Na Galiza, desaparecen anualmente uns 30.000 exames por este problema: en 18 anos o sector apícola perdeu máis de 55 millóns de euros, pero a sociedade no seu conxunto perdeu máis de mil millóns de euros según a valoración que se fai do efecto polinizador.
Nas Provincias de A Coruña, Pontevedra e certas partes de Lugo desapareceu sobre o 60% dos abelleiros e das abellas que había en Galiza no ano 1995. Isto coincide coas áreas dos eucaliptos, millo forraxeiro e cultivos hortícolas intensivos que é onde máis se usan estes praguicidas.
“Se faltasen as abellas aos humanos quedaríannos catro anos de vida” é unha frase atribuída a Albert Einstein. O que si é certo é que sen polinizadores as plantas con flores tenderían a desaparecer e serían sustituídas por outras que non precisan polinización, como resultado teríamos un triste mundo monocor verde (o que os científicos bautizaron como desertos verdes) e a maioría do alimentos que hoxe consumimos tampouco existirían. A vida tal como a coñecemos hoxe non sería viable. Se cadra por iso as abellas foron declaradas en 2008 a especie máis importante do planeta.
Os monocultivos traen consigo as pragas e a continuación aparece a necesidade de usar estes praguicidas que aniquilan aos polinizadores, polo tanto estamos diante dun modelo insostible, só podemos paliar estes problemas coa promoción dunha política agroforestal compatible cos principios da agroecoloxía, coa sostibilidade e rotación de cultivos e coa prohibición total dos praguicidas neonicotinoides que están pondo o vida na biosfera ao límite.